Τετάρτη 14 Μαρτίου 2012

ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΚΑΙ ΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟΣ ΣΤΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ

ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΚΑΙ ΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟΣ ΣΤΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ

Γ΄ΦΑΣΗ: ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΣΗ



 Αφού διαβάσετε τις παρακάτω πληροφορίες,γράψτε το δικό σας χαϊκού.
Το χαϊκού (ιαπ.: 俳句, "αστείος στίχος") είναι μια ιαπωνική ποιητική φόρμα. Παραδοσιακά αποτελείται από τρεις ομάδες των 5, 7, 5 συλλαβών, οι οποίες τοποθετούνται σε τρεις στίχους για έμφαση ή σε έναν, χωρισμένο με κενά. Το χαϊκού είναι με συνολικά 17 συλλαβές η πιο σύντομη μορφή ποίησης στον κόσμο.

Γ. Σεφέρης

Άδειες καρέκλες
τ' αγάλματα γύρισαν
στ' άλλο μουσείο.

τα χαικού των μαθητών
Ι
Νερά αλμυρά
και η δίψα μεγάλη
στόμα των λιμνών.
ΙΙ
ο ήλιος λάμπει
φωτίζοντας τη μέρα
μαζί μ΄εσένα.



 Αφού διαβάσετε τις παρακάτω πληροφορίες,γράψτε το δικό σας «Ρουμπαγιάτ».
Ρουμπαγιάτ είναι τα γνωστά τετράστιχά στα οποία ο τρίτος στίχος είναι ελεύθερος και οι άλλοι με ρίμα.

Από πού ήρθαµε; Για ποια τραβούµε µέρη;
Το νόηµα τής ζωής ποιο; Κανείς δεν το ξέρει.
Πόσες ψυχές δε χάθηκαν, δε γίνανε στάχτη,
Πείτε µου πού ’ν’ ο καπνός και πού τ’ αγέρι;

Το ρουμπαγιάτ των μαθητών

ΘΥΜΑΣΑΙ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΜΟΥ ΖΗΤΗΣΕΣ ΜΙΑ ΧΑΡΗ...
ΠΟΥ ΦΑΝΤΑΖΕ ΤΟ ΟΜΟΡΦΟ ΦΕΓΓΑΡΙ...
ΟΛΟΓΙΟΜΟ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΑ ΑΣΤΕΡΙΑ...
ΣΑΝ ΜΙΑ ΧΑΝΤΡΑ ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΚΕΧΡΙΜΠΑΡΙ...


 Να συνθέσετε ένα παραδοσιακό ποίημα με θέμα εμπνευσμένο από την παρακάτω αφήγηση:
Ο θρύλος της «Κατίγκας»

Ένα από τα γραφικότερα μονοπάτια του Λαϊλιά οδηγεί σε έναν τεράστιο μονόλιθο, το βράχο της «Κατίγκας». Οι Τούρκοι ονόμαζαν το βράχο «Αγί-Καγιασί», που πάει να πει, βράχος της αρκούδας. Από την κορυφή του φυσικού αυτού μνημείου, ο τολμηρός ορειβάτης θαυμάζει, σε όλες τις εποχές του χρόνου, το μοναδικής ομορφιάς δάσος οξιάς και ορεινής πεύκης, που πολύχρωμο απλώνεται μπροστά του.
Οι πιο ευαίσθητοι στη φαντασία από τους επισκέπτες αυτής της περιοχής, επηρεασμένοι ίσως και από το θρύλο που θέλει την Κατίγκα, την όμορφη αλλά απογοητευμένη από την αθέτηση υποσχέσεως του αγαπημένου της τσελιγκοπούλα, να δίνει τέλος στη ζωή της πέφτοντας στο κενό από την κορυφή του βράχου, ακούν, καθώς ο αέρας σφυρίζει στα κλαδιά της οξιάς, τη σπαρακτική φωνή της.

Το παραδοσιακό ποίημα της γ΄ομάδας.


Περπάτησε περπάτησε και έφτασε στο ρέμα
κι εκει μπροστά υψώνονταν βράχος που χύθηκε αίμα,
γιατί η μικρή τσελιγκοπούλα διάλεξε αυτό το μέρος
να δώσει στη ζωή της ένα μοιραίο τέλος

Κίτρινα τριαντάφυλλα άνθισαν στη βραχούλα
για να θυμόμαστε εμείς τη γλυκιά τσελιγκοπούλα.
Κανείς τους τότε δεν επίστεψε το φονικό αυτό
κι ας άκουαν τη φωνή της να λέει σ΄ αγαπώ.

Σήμερα πλησιάζοντας το αεράκι σφυρίζει
και μνήμες απροσδόκητες ο νους μας κατοπτρίζει.
Και τα πουλάκια όμορφα κάνουνε σχήματα τρελά,
για να θυμίζουν την πληγωμένη της καρδιά.



 Να συνθέσετε ένα μοντέρνο ποίημα με θέμα εμπνευσμένο από την παρακάτω αφήγηση:

Ο θρύλος της «Κατίγκας»

Ένα από τα γραφικότερα μονοπάτια του Λαϊλιά οδηγεί σε έναν τεράστιο μονόλιθο, το βράχο της «Κατίγκας». Οι Τούρκοι ονόμαζαν το βράχο «Αγί-Καγιασί», που πάει να πει, βράχος της αρκούδας. Από την κορυφή του φυσικού αυτού μνημείου, ο τολμηρός ορειβάτης θαυμάζει, σε όλες τις εποχές του χρόνου, το μοναδικής ομορφιάς δάσος οξιάς και ορεινής πεύκης, που πολύχρωμο απλώνεται μπροστά του.
Οι πιο ευαίσθητοι στη φαντασία από τους επισκέπτες αυτής της περιοχής, επηρεασμένοι ίσως και από το θρύλο που θέλει την Κατίγκα, την όμορφη αλλά απογοητευμένη από την αθέτηση υποσχέσεως του αγαπημένου της τσελιγκοπούλα, να δίνει τέλος στη ζωή της πέφτοντας στο κενό από την κορυφή του βράχου, ακούν, καθώς ο αέρας σφυρίζει στα κλαδιά της οξιάς, τη σπαρακτική φωνή της.





Το μοντέρνο ποίημα της δ΄ομάδας


Ήταν αργά το σούρουπο
Σίμωνε η νύχτα.Βροχή,
βροχή στον ουρανό και στην καρδιάτης.
Στάλα στάλα η θλίψη έγδερνε
την ψυχή της.
Ο βράχος,σιωπηλός ομιλητής,
της κρατούσε συντροφιά
και οι οξιές σφύριζαν
τη γλυκιά μελωδία του ανέμου
πάνω στα φύλλα τους.
Πεσμένη στο βράχο,
με δάκρυα θρηνεί το χαμό
μιας αιώνιας αγάπης.
Ξεγύμνωτη,αδύναμη
στο αδιέξοδο της ζωής.
η αγάπη το θάνατο ζητάει.
Και η Κατίγκα τον πόνο της
λέει σε όποιον περάσει.

ΤΟ ΠΟΥΣΙ- ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ